Over darmperikelen en angst voor de dokter
Ik zal je een geheimpje vertellen. Ik heb best wel vaak diarree. Oh, en m’n scheetjes stinken ook naar de rotte hel. Inderdaad, dat is totaal geen sexy informatie. Er zijn dus ook maar heel weinig mensen die weten wat ik af en toe doorsta, wanneer het weer raak is. Zoals nu. Afgelopen zaterdag kwam ik thuis van Tilt en voelde ik me eigenlijk prima, dus ik deed m’n pyjama aan, poetste m’n tanden en ging in bed liggen met de iPad. Het achterliggende idee was om te kijken of ik vast kon beginnen met het schrijven van een kort verhaal, simpelweg omdat ik graag het schrijven in dat genre na tien jaar totale stilte en verwaarlozing weer zou willen oppakken. Ik voelde me prima en na zo’n 500 woorden te hebben geschreven legde ik de iPad weg, knipte ik de lamp uit en ging ik slapen. Het was half twee ’s nachts. Een kleine drie uur later werd ik doorweekt van het zweet wakker, met een helse pijn in m’n darmen (stel je voor dat iemand je continu met een gloeiend heet mes in je buik steekt ...